Wydanie decyzji środowiskowej dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - Punkt Informacyjny ds. Telekomunikacji

Nazwa procedury:
Wydanie decyzji środowiskowej dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

ORGAN: Wójt – Urząd Gminy. Burmistrz / Prezydent - Urząd Miasta. Wyjątek - regionalny dyrektor ochrony środowiska dla realizacji regionalnych sieci szerokopasmowych.

INFRASTRUKTURA: Procedura może dotyczyć realizacji: wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym, przenośnych wolno stojących masztów antenowych.

AKTY PRAWNE:
- [1] ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity:  Dz.U. 2023 r. poz. 775, z późn. zm.),
- [2] ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej również "ustawa środowiskowa") (tekst jednolity: Dz.U. 2023 r. poz. 1094, z późn. zm.),
- [3] ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz.U. 2023 poz. 682, z późn. zm.),
- [4] ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity: Dz.U. 2022 poz. 2556, z późn. zm.),
- [5] ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity:  Dz.U. 2023 r. poz. 1336, z późn. zm.),
- [6] rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. 2019 r. poz. 1839),
- [6a] rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 2022 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. 2022 poz. 1071)
- [7] ustawa z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (tekst jednolity: Dz. U. 2023 r. poz. 285).

OPŁATY: Wniosek podlega opłacie skarbowej z tym zastrzeżeniem, że nie uiszcza opłaty jednostka samorządu terytorialnego, prowadząca działalność telekomunikacyjną w formie niewyodrębnionej w ramach jej osobowości prawnej.

OPIS PROCEDURY:
Zgodnie z art. 71 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy [2] o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej również jako „ustawa środowiskowa”), przedmiotem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest określenie środowiskowych uwarunkowań realizacji danego przedsięwzięcia, przez które (zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy [2]) należy rozumieć "zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin", przy czym przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty, a uzyskanie takiej decyzji jest wymagane dla przedsięwzięć, mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Z kolei z art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy [2] środowiskowej płynie wniosek, że realizacja przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, nie rodzi automatycznie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania takiego przedsięwzięcia na środowisko (w rozumieniu art. 3 ust.1 pkt 8 ustawy [2] środowiskowej), jednakże obowiązek taki może zostać stwierdzony na podstawie art. 63 ust.1 ustawy [2] lub gdy o jej przeprowadzenie wystąpi podmiot planujący podjęcie realizacji przedsięwzięcia lokalizowanego na obszarach objętych formami ochrony przyrody w postaci parku krajobrazowego, obszaru chronionego krajobrazu. Stosownie do tego przepisu, obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia, mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W postanowieniu, o którym mowa w art. 63 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej, organ określa jednocześnie zakres raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (art.63 ust.4 ustawy [2] środowiskowej).
W świetle art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy [2] środowiskowej, przez ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko należy rozumieć postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia, obejmujące w szczególności:
a) weryfikację raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko,
b) uzyskanie wymaganych ustawą opinii i uzgodnień,
c) zapewnienie możliwości udziału społeczeństwa w postępowaniu.
Postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, służy ocenie na wstępnym etapie wszystkich potencjalnych zagrożeń dla środowiska oraz podjęciu próby wypracowania rozwiązań, eliminujących lub maksymalnie minimalizujących negatywne oddziaływania na środowisko, które następnie powinny być wykorzystane na dalszych etapach postępowania administracyjnego.
Stosownie do powyższego, zgodnie z art. 62 ust.1 ustawy [2] środowiskowej, w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko określa się, analizuje oraz ocenia:
1) bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na:
a) środowisko oraz ludność, w tym zdrowie i warunki życia ludzi,
b) dobra materialne,
c) zabytki,
ca) krajobraz, w tym krajobraz kulturowy,
d) wzajemne oddziaływanie między elementami, o których mowa w lit. a-ca,
e) dostępność do złóż kopalin;
1a) ryzyko wystąpienia poważnych awarii oraz katastrof naturalnych i budowlanych;
2) możliwości oraz sposoby zapobiegania i zmniejszania negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko;
3) wymagany zakres monitoringu.
W myśl art. 80 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej, jeżeli była przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, biorąc pod uwagę: 1) wyniki uzgodnień i opinii, o których mowa w art. 77 ust. 1; 2) ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko; 3) wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa; 4) wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone.
Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem: decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych oraz decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części - wydawanych na podstawie ustawy [3] Prawo budowlane, co wynika z treści art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy [2] środowiskowej. Z kolei, jak wynika z art. 72 ust. 1 pkt 3 oraz 16 ustawy [2] środowiskowej, wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz przed uzyskaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
Stosowanie do art. 71 ust. 1a ustawy [2] środowiskowej, wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje także przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części na podstawie ustawy [3]- Prawo budowlane.
Złożenie wyżej wymienionych wniosków powinno nastąpić w terminie 6 lat od dnia, w którym decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna.
Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy [2], decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa środowiskowe uwarunkowania dla realizacji konkretnego przedsięwzięcia. Charakter planowanej inwestycji określa zatem konieczność uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, przed złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę bądź decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego (decyzji o ustalenie lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej). Tym samym uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkwaniach, jest etapem poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę i dopiero wydanie pozwolenia na budowę, otwiera możliwość realizacji inwestycji. Zasadniczą cechą postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji planowanego przedsięwzięcia, jest ustalenie zagrożeń, jakie niesie ze sobą dane przedsięwzięcie, a na tej podstawie powiązanie owych zagrożeń z wpływem na środowisko, usunięcie bądź ograniczenie owych zagrożeń.
Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie jest decyzją uznaniową. Oznacza to, iż organ właściwy do wydania tej decyzji winien przeprowadzić postępowanie przewidziane przepisami ustawy [2] środowiskowej i jest zobligowany wydać tę decyzję, jeżeli inwestor spełni wymagania określone przepisami ustawy [2] środowiskowej.
Grupa takich przedsięwzięć ustalana jest poprzez odwołanie się do katalogu, określonego w przepisach § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.
Wskazać należy, że z dniem 4 czerwca 2022 r. weszło w życie rozporządzenie [6a] Rady Ministrów zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Został uchylony przepis § 3 ust. 1 pkt 8 zaliczający do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko m.in.: instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 7, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi nie mniej niż:
a) 15 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 5 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
b) 100 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 20 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
c) 500 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 40 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
d) 1000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 70 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
e) 2000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m i nie mniejszej niż 100 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
f) 5000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m i nie mniejszej niż 150 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
g) 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 300 m i nie mniejszej niż 200 m od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny
- przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna.
Powołana zmiana przepisów prawa ma wpływ na sytuację inwestora przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Nie jest on bowiem zobowiązany do pozyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. W przypadku natomiast postępowań administracyjnych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia [6a] Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, należy je umorzyć.
Jak wskazuje się w uzasadnieniu do rozporządzenia [6a] Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, usunięcie z katalogu przedsięwzięć mogących potencjalnie zawsze znacząco oddziaływać na środowisko instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych, z wyłączeniem radiolinii, emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, o równoważnej mocy promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny określonej w pkt 8 w § 3 w ust. 1 rozporządzenia [6] Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. 2019 r. poz. 1839), uzasadnione jest tym, że przedsięwzięcia tego typu nie powodują znaczącego negatywnego oddziaływania na środowisko oraz nie zostały one objęte postanowieniami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz. Urz. UE L 26 z 28.01.2012, str. 1, z późn. zm.). Nie ma więc merytorycznego uzasadnienia dla utrzymania obowiązku uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla tego rodzaju inwestycji. W efekcie w trakcie procesu inwestycyjnego zmierzającego zarówno do budowy, jak i przebudowy lub rozbudowy tych obiektów nie będzie zachodziła potrzeba uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, co bezpośrednio skutkować będzie zmniejszeniem obciążeń podmiotów planujących realizację inwestycji.
Wskazać należy, że w aktualnym stanie prawnym realizacja infrastruktury telekomunikacyjnej zaopatrzonej w gwarantowane źródło zasilania w postaci agregatu prądotwórczego wraz instalacją do podziemnego lub naziemnego magazynowania produktów naftowych lub gazów łatwopalnych może wymagać przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.
Zgodnie bowiem z treścią § 3 ust. 1 pkt 35 rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:
„35) instalacje do podziemnego magazynowania:
a) ropy naftowej,
b) produktów naftowych,
c) substancji lub mieszanin, w rozumieniu odpowiednio art. 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia nr 1907/2006, niebędących produktami spożywczymi,
d) gazów łatwopalnych,
e) kopalnych surowców energetycznych innych niż wymienione w lit. a-d
- inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 22, z wyłączeniem instalacji do magazynowania paliw wykorzystywanych na potrzeby gospodarstw domowych, zbiorników na gaz płynny o łącznej pojemności nie większej niż 20 m³ oraz zbiorników na olej o łącznej pojemności nie większej niż 3 m³” - zaliczają się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znaczącą oddziaływać na środowisko
Również przedsięwzięcia określone w § 3 ust. 1 pkt 35 lit. b rozporządzenia [7] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w postaci:
„37) instalacje do naziemnego magazynowania:
a) ropy naftowej,
b) produktów naftowych,
c) substancji lub mieszanin, w rozumieniu odpowiednio art. 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia nr 1907/2006, niebędących produktami spożywczymi,
d) gazów łatwopalnych,
e) kopalnych surowców energetycznych innych niż wymienione w lit. a-d
- inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 22, z wyłączeniem instalacji do magazynowania paliw wykorzystywanych na potrzeby gospodarstw domowych, zbiorników na gaz płynny o łącznej pojemności nie większej niż 10 m³ oraz zbiorników na olej o łącznej pojemności nie większej niż 3 m³, a także niezwiązanych z dystrybucją instalacji do magazynowania stałych surowców energetycznych; - zaliczają się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znaczącą oddziaływać na środowisko.

Ustalenie, czy przedsięwzięcie należy do kategorii potencjalnie znacząco oddziaływujących na środowisko.
Inwestor (przedsiębiorca telekomunikacyjny) winien dokonać kwalifikacji planowanego przedsięwzięcia. Kwalifikacji tej dokonuje się na podstawie przepisów rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zaliczamy przedsięwzięcia określone katalogiem § 3 ust. 1 pkt 35 lub 37 rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Skompletowanie wniosku.
Postępowanie w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wszczynane jest na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
Do wniosku przedsiębiorca telekomunikacyjny dołącza dokumenty określone przepisem art. 74 ust. 1 pkt. 2, 3, 3a, 5 oraz 6 ustawy [2] środowiskowej:
2) w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - kartę informacyjną przedsięwzięcia, a w przypadku gdy wnioskodawca wystąpił o przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko z powodu planów realizacji inwestycji na obszarze parku krajobrazowego lub obszaru chronionego krajobrazu - raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;
3) poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej, w postaci papierowej lub elektronicznej, obejmującej obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz przewidywany obszar, o którym mowa w ust. 3a) zdanie drugie;
3a) mapę, w postaci papierowej oraz elektronicznej, w skali zapewniającej czytelność przedstawionych danych z zaznaczonym przewidywanym terenem, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz z zaznaczonym przewidywanym obszarem, o którym mowa w ust. 3a zdanie drugie, wraz z wyznaczoną odległością, o której mowa w ust. 3a pkt 1; w przypadku przedsięwzięć innych niż wymienione w pkt 4 mapę sporządza się na podkładzie wykonanym na podstawie kopii mapy ewidencyjnej, o której mowa w pkt 3;
5) dla przedsięwzięć, dla których organem prowadzącym postępowanie jest regionalny dyrektor ochrony środowiska - wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku, a w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim - informację o planie zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, jeżeli plan ten został przyjęty, albo informację o jego braku; nie dotyczy to wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji strategicznych; nie dotyczy to wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji związanych z regionalnymi sieciami szerokopasmowymi;
6) wypis z rejestru gruntów lub inny dokument, w postaci papierowej lub elektronicznej, wydany przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, pozwalający na ustalenie stron postępowania, zawierający co najmniej numer działki ewidencyjnej oraz, o ile zostały ujawnione: numer jej księgi wieczystej, imię i nazwisko albo nazwę oraz adres podmiotu ewidencyjnego, obejmujący przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz obejmujący obszar, o którym mowa w ust. 3a zdanie drugie, z zastrzeżeniem ust. 1a.
1a. Jeżeli liczba stron postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przekracza 10, nie wymaga się dołączenia dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 6. W razie wątpliwości organ może wezwać inwestora do dołączenia dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, w zakresie niezbędnym do wykazania, że liczba stron postępowania przekracza 10.

Złożenie wniosku.
Wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wraz z załącznikami należy złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce położenia planowanego przedsięwzięcia.

Badanie właściwości organu.
Właściwość organu wydającego decyzję w sprawie ustala się zgodnie z przepisem art. 75 ustawy [2] środowiskowej.

Przekazanie zgodnie z właściwością.
W przypadku, w którym organ administracyjny ustali swoją niewłaściwość, przekazuje sprawę według właściwości innemu organowi.

Zwrot wniosku w przypadku braku możliwości ustalenia właściwości.
Odrębną kategorią są przypadki, w których organ nie może ustalić w sposób prawidłowy organu administracji. W takim przypadku dokonuje zwrotu wniosku.

Sprawdzenie wymogów formalnych, ewentualnie pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Organ administracyjny prowadzący postępowanie, po ustaleniu swojej właściwości w sprawie, zobligowany jest przystąpić do zbadania spełnienia wymogów formalnych, złożonego przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku.
Organ przyjmuje wniosek, który może być wniesiony w sposób określony przepisem art. 63 § 1 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego.
Datą wszczęcia postępowania jest dzień doręczenia wniosku organowi administracji publicznej, co wynika z treści art. 61 § 3 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego lub dzień wystawienia dowodu otrzymania, o którym mowa w art. 41 ustawy [7] o doręczeniach elektronicznych (art. 61 § 3a ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego).
Wniosek winien zawierać oznaczenie podmiotu który go wnosi.
Wniosek winien być również podpisany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego zgodnie z zasadami reprezentacji. W imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego może działać pełnomocnik. Wówczas pełnomocnictwo (wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej od przedłożonego pełnomocnictwa), stanowi załącznik do wniosku, a jego przypadkowy brak może zostać usunięty w trybie art. 64 § 2 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego.
Przepis art. 63 § 2 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego, określa minimalne wymagania, co do zawartości wniosku. Wniosek winien zawierać, co najmniej:
- wskazanie wnioskodawcy i jego adresu,
- żądanie wnioskodawcy oraz
- czynić zadość innym wymaganiom określonych przepisami prawa i opisanym w procedurze.
Braki formalne wniosku, dają w razie ich nieusunięcia podstawy do pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Pozostawienie wniosku bez rozpoznania, poprzedzone jest skierowaniem do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego wezwania do: usunięcia braków formalnych wniosku, sprecyzowania treści żądania, podpisania wniosku, bądź przekazania wymaganych załączników.
Uzupełnienie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego braków formalnych wniosku, umożliwia podjęcie kolejnych czynności w sprawie przez organ administracyjny.

Ustalenie możliwości wszczęcia postępowania.
Zgodnie z przepisem art. 61a § 1 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. O ile nie rodzi trudności ustalenie pierwszej przesłanki tj.: "wniesienie wniosku przez osobę niebędącą stroną", to druga z przesłanek: „inne uzasadnione przyczyny” może rodzić trudności interpretacyjne. Wydaje się, że przez "inne uzasadnione przyczyny" należy rozumieć takie stany faktyczne bądź prawne, które nie uzasadniają prowadzenia postępowania. Do przyczyn takich możemy więc zaliczyć, np.: toczące się w sprawie inne postępowanie administracyjne.

Wezwanie do uzupełnienia braków.
Organ bada spełnienie warunków przedłożonego wniosku oraz ewentualnie wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Uzupełnienie wniosku.
Wnioskodawca uzupełnia braki wniosku na podstawie przepisów ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego.

Ustalenie stron postępowania.
Podstawowym obowiązkiem organu administracji jest w szczególności ustalenie, kto jest stroną danego postępowania administracyjnego. W sprawach wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, strony wyznaczone są zgodnie z normą art. 74 ust. 3 a ustawy [2] środowiskowej. Zgodnie z powołanym przepisem: „Stroną postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wnioskodawca oraz podmiot, któremu przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości znajdującej się w obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie w wariancie zaproponowanym przez wnioskodawcę, z zastrzeżeniem art. 81 ust. 1. Przez obszar ten rozumie się:
1) przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz obszar znajdujący się w odległości 100 m od granic tego terenu;
2) działki, na których w wyniku realizacji, eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia zostałyby przekroczone standardy jakości środowiska, lub
3) działki znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia, które może wprowadzić ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, zgodnie z jej aktualnym przeznaczeniem.
Wprowadzone zmiany sposobu definiowania stron postępowania, mają na celu jasne określenie stron postępowania oraz ujednolicenie dotychczasowego orzecznictwa, które często definiowało strony postępowania nazbyt szeroko, wskazując, że za stronę należy uznać właścicieli nieruchomości położonych w strefie każdego oddziaływania przedsięwzięcia, a nie tylko oddziaływania znaczącego (por. A. Siwkowska, Decyzje środowiskowe. Opinie i uzgodnienia, Warszawa 2018).

Ustalenie czy przedsiębiorca telekomunikacyjny jest zobowiązany do pozyskania DUŚ.
Organ administracyjny w oparciu o postanowienia przepisu art. 71 oraz 72 ustawy [2] środowiskowej, ustala zakres przedsięwzięć wymagających uzyskania DUŚ. Organ nie może dowolnie kwalifikować przedsięwzięć i musi opierać się o normy wyżej wymienionych przepisów. Wydanie decyzji w sytuacji, w której przedsiębiorca telekomunikacyjny nie był zobowiązany do jej pozyskania, prowadziłoby do stwierdzenia jej nieważności.
Z modelu postępowania określonego w Rozdziale 3, Działu V ustawy [2] środowiskowej, wynika następujący porządek czynności organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach:
a. Po wpłynięciu wniosku, organ winien dokonać kwalifikacji planowanego przedsięwzięcia. Kwalifikacji tej dokonuje się na podstawie przepisów rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
b. Z analizy przedmiotowego przedsięwzięcia wynikać musi, że kwalifikuje się ono, jako potencjalnie znacząco oddziaływujące na środowisko.
W razie ustalenia, że przedsięwzięcie należy do mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, organ zyskuje podstawę do rozstrzygnięcia sprawy w drodze decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, przy czym rozstrzygnięcie może polegać albo na wydaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która określi środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia, poprzez zamieszczenie elementów wskazanych w art. 82 ustawy [2] środowiskowej, albo na wydaniu decyzji o odmowie zgody na realizację przedsięwzięcia.

Umorzenie postępowania w sprawie.
Na tym etapie postępowania może zaistnieć teoretycznie taka sytuacja, w której organ ustali, że przedsięwzięcie nie kwalifikuje się do przedsięwzięć wymagających oceny oddziaływania na środowisko. Organ w takim przypadku umarza postępowanie, jako bezprzedmiotowe.

Stwierdzenie, czy istnieje obowiązek przeprowadzenia OOŚ?
Organ ustala obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięć, wymienionych w § 3 rozporządzenia [6] Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.
Zgodnie z art. 63 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej, obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia, mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, stwierdza w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, uwzględniając łącznie następujące uwarunkowania:
1) rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, z uwzględnieniem:
a) skali przedsięwzięcia i wielkości zajmowanego terenu oraz ich wzajemnych proporcji, a także istotnych rozwiązań charakteryzujących przedsięwzięcie,
b) powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć realizowanych i zrealizowanych, dla których została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, znajdujących się na terenie, na którym planuje się realizację przedsięwzięcia, oraz w obszarze oddziaływania przedsięwzięcia lub których oddziaływania mieszczą się w obszarze oddziaływania planowanego przedsięwzięcia w zakresie, w jakim ich oddziaływania mogą prowadzić do skumulowania oddziaływań z planowanym przedsięwzięciem,
c) różnorodności biologicznej, wykorzystywania zasobów naturalnych, w tym gleby, wody i powierzchni ziemi,
d) emisji i występowania innych uciążliwości,
e) ocenionego w oparciu o wiedzę naukową ryzyka wystąpienia poważnych awarii lub katastrof naturalnych i budowlanych, przy uwzględnieniu używanych substancji i stosowanych technologii, w tym ryzyka związanego ze zmianą klimatu,
f) przewidywanych ilości i rodzaju wytwarzanych odpadów oraz ich wpływu na środowisko, w przypadkach gdy planuje się ich powstawanie,
g) zagrożenia dla zdrowia ludzi, w tym wynikającego z emisji;
2) usytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska, w szczególności przy istniejącym i planowanym użytkowaniu terenu, zdolności samooczyszczania się środowiska i odnawiania się zasobów naturalnych, walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz uwarunkowań miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - uwzględniające:
a) obszary wodno-błotne, inne obszary o płytkim zaleganiu wód podziemnych, w tym siedliska łęgowe oraz ujścia rzek,
b) obszary wybrzeży i środowisko morskie,
c) obszary górskie lub leśne,
d) obszary objęte ochroną, w tym strefy ochronne ujęć wód i obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych,
e) obszary wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin, grzybów i zwierząt lub ich siedlisk lub siedlisk przyrodniczych objętych ochroną, w tym obszary Natura 2000, oraz pozostałe formy ochrony przyrody,
f) obszary, na których standardy jakości środowiska zostały przekroczone lub istnieje prawdopodobieństwo ich przekroczenia,
g) obszary o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub archeologiczne,
h) gęstość zaludnienia,
i) obszary przylegające do jezior,
j) uzdrowiska i obszary ochrony uzdrowiskowej,
k) wody i obowiązujące dla nich cele środowiskowe;
3) rodzaj, cechy i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do kryteriów wymienionych w pkt 1 i 2 oraz w art. 62 ust. 1 pkt 1, wynikające z:
a) zasięgu oddziaływania - obszaru geograficznego i liczby ludności, na którą przedsięwzięcie może oddziaływać,
b) transgranicznego charakteru oddziaływania przedsięwzięcia na poszczególne elementy przyrodnicze,
c) charakteru, wielkości, intensywności i złożoności oddziaływania, z uwzględnieniem obciążenia istniejącej infrastruktury technicznej oraz przewidywanego momentu rozpoczęcia oddziaływania,
d) prawdopodobieństwa oddziaływania,
e) czasu trwania, częstotliwości i odwracalności oddziaływania,
f) powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć realizowanych i zrealizowanych, dla których została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, znajdujących się na terenie, na którym planuje się realizację przedsięwzięcia, oraz w obszarze oddziaływania przedsięwzięcia lub których oddziaływania mieszczą się w obszarze oddziaływania planowanego przedsięwzięcia - w zakresie, w jakim ich oddziaływania mogą prowadzić do skumulowania oddziaływań z planowanym przedsięwzięciem,
g) możliwości ograniczenia oddziaływania.
4. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, organ określa jednocześnie zakres raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko.
Artykuł 63 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej wskazuje, że obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia, mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, stwierdza w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, przy uwzględnieniu warunków wymienionym w powyższym artykule, przy czym ustawa [2] środowiskowa, obliguje organ w art. 64 ust. 1, do wcześniejszego zasięgnięcia opinii Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Państwowego Inspektora Sanitarnego. Organ prowadzący postępowanie jest zatem zobowiązany do ustalenia, czy w sprawie zachodzi konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia, przy uwzględnieniu stanowisk organów opiniujących.
W przypadku, gdy nie została przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach właściwy organ stwierdza, brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, przy czym charakterystyka przedsięwzięcia stanowi załącznik do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (art. 84 ust. 1 i 2 ustawy [2] środowiskowej). W przypadku, gdy odstąpiono od konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, uzasadnienie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, niezależnie od wymogów przewidzianych w przepisach ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, winno zawierać informację o uwarunkowaniach, o których mowa w art. 63 ust. 1 powyższej ustawy [2], uwzględnionych przy stwierdzeniu braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Umożliwia to bowiem dokonanie oceny, co do prawidłowości rozstrzygnięcia, w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia (zobacz wyrok Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28.04.2016 rok sygn. II SA/Bk 782/15).
W przypadku ustalania obszaru ograniczonego użytkowania, przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko jest obligatoryjne."

Uzgodnienie zakresu raportu.
Organ uzgadnia zakres raportu.

Zawieszenie postępowania.
W przypadku, w którym organ stwierdza konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisku i obowiązek dostarczenia raportu oddziaływania na środowisko, do czasu przedstawienia raportu oddziaływania na środowisko, organ zawiesza postępowanie w sprawie.

Doręczenie postanowienia o zawieszeniu postępowania.
Organ doręcza postanowienie o zawieszeniu postępowania przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, na zasadach opisanych w ustawie [1] Kodeks postępowania administracyjnego.

Sporządzenie raportu oddziaływania na środowisko.
Raport o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko opracowany jest przez osoby posiadające wiadomości specjalne oraz powinien być kompleksowy, spójny i rzetelny. Raport oddziaływaniu na środowisko stanowi kluczowy dowód w sprawach dotyczących ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla danego przedsięwzięcia. Jest także podstawowym dokumentem, na którym opiera się organ wydając decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.
Dodatkowo raport musi być zgodny z ewentualnym zobowiązaniem do przedłożenia raportu oraz zgodny z przepisami prawa. Oznacza to, że raport musi uwzględniać wszystkie wymagania nałożone przez ustawodawcę w świetle przepisu art. 66 ustawy [2] środowiskowej, ponieważ jest także kluczowym dowodem w tym postępowaniu administracyjnym (zobacz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2015 r sygn. II OSK 2313/13 ).
Zarzuty stawiane raportowi oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, powinny być oparte na wykazaniu jego niezgodności z konkretnym przepisem, tj. art. 66 ustawy [2] środowiskowej, a także przepisem prawa materialnego, w oparciu o który została ustalona treść wymagania, wskazanego w określonym przepisie art. 52 ustawy [4] Prawo ochrony środowiska.
Ponadto, jak wskazał między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 marca 2009 r. (sygn. akt II OSK 383/08, Lex nr 526577), cyt.: „raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko ma charakter dokumentu prywatnego inwestora będącego dowodem w postępowaniu administracyjnym. Raport oceniany jest przez organ wydający decyzję, określającą uwarunkowania środowiskowe, a uczestnicy postępowania mają możliwość zgłoszenia zastrzeżeń dotyczących tego dowodu. Zastrzeżenia te jednak nie mogą być gołosłowne, lecz powinny być poparte, np. ekspertyzą, która w sposób udokumentowany wskazuje na wady raportu.”
Raport musi szczegółowo odnosić się do kwestii wpływu inwestycji na środowisko oraz jednoznacznie stwierdzać, że planowana inwestycja nie pogorszy istniejącego stanu środowiska, tzn. nie wpłynie negatywnie na gleby, świat zwierzęcy, roślinność oraz ludzi.
Wymogiem raportu jest również przedstawienie inwestycji w różnych wariantach. Należy jednak podkreślić, że zgodne z prawem ukształtowanie raportu w zakresie, tzw. racjonalnego wariantu alternatywnego, nie oznacza sensu stricte opisania konkretnego alternatywnego rozwiązania przedsięwzięcia, na zasadzie lustrzanego odbicia wobec wariantu proponowanego przez inwestora. Odpowiednie, zgodne z zasadą art. 66 ustawy [2] środowiskowej, jest udzielenie informacji o możliwości technicznej takiego rozwiązania, która uwzględni aspekty techniczne jego budowy, co potwierdzi zasadność realizacji przedsięwzięcia, w wariancie proponowanym przez inwestora.
Organ nie może odmówić wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i zgody na realizację przedsięwzięcia, które nie narusza przewidzianych prawem kryteriów oddziaływania, a zatem działa na podstawie wniosku inwestora oraz przedłożonej przez niego dokumentacji.
Zgodnie z art. 74 a ustawy [2] środowiskowej autorzy raportu winni spełniać wymogi dotyczące wiedzy i doświadczenia.

Przedłożenie raportu oddziaływania na środowisko.
Wnioskodawca zobowiązany jest przedłożyć raport w wymaganej formie, tj. w trzech egzemplarzach wraz z wersją elektroniczną raportu.

Wznowienie postępowania.
Przedłożenie raportu obliguje organ do wznowienia zawieszonego postępowania.

Przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko.
Z art. 71 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy [2] środowiskowej, wynika, iż uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane, jedynie dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.
Art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy [2] środowiskowej, stanowi zaś, że ilekroć w ustawie jest mowa o przedsięwzięciu, rozumie się przez to zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko, polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin. Przedsięwzięcia powiązane, kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także, jeżeli są one realizowane przez różne podmioty.
Z kolei w myśl art. 3 ust. 1 pkt. 8 ustawy [2] środowiskowej, ilekroć jest w niej mowa o ocenie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, rozumie się przez to postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia, obejmujące w szczególności weryfikację raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, uzyskanie wymaganych ustawą opinii i uzgodnień oraz zapewnienie możliwości udziału społeczeństwa w postępowaniu.
Zgodnie z art. 62 ustawy [2] środowiskowej:
1. W ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko określa się, analizuje oraz ocenia:
1) bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na:
a) środowisko oraz ludność, w tym zdrowie i warunki życia ludzi,
b) dobra materialne,
c) zabytki,
ca) krajobraz, w tym krajobraz kulturowy,
d) wzajemne oddziaływanie między elementami, o których mowa w lit. a-ca,
e) dostępność do złóż kopalin;
1a) ryzyko wystąpienia poważnych awarii oraz katastrof naturalnych i budowlanych;
2) możliwości oraz sposoby zapobiegania i zmniejszania negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko;
3) wymagany zakres monitoringu.
2. W ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 określa się, analizuje oraz ocenia oddziaływania przedsięwzięcia na obszary Natura 2000, biorąc pod uwagę także skumulowane oddziaływanie przedsięwzięcia z innymi realizowanymi, zrealizowanymi lub planowanymi przedsięwzięciami.

Uzgodnienia i opinie.
Organ prowadzi uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska oraz zasięga opinii organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Ocena występowania przesłanek negatywnych określonych ustawą.
Przesłanki odmowy zgody na realizację przedsięwzięcia polegać mogą na (tak samo Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 marca 2012 r. II SA/Gd 689/11):
a. niezgodności lokalizacji przedsięwzięcia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim - z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, jeżeli plany te zostały odpowiednio uchwalone albo przyjęte (art. 80 ust. 2 ustawy [2] środowiskowej),
b. odmowie uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia przez organ współdziałający (art. 80 ust. 1 pkt. 1 w zw. z art. 77 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej),
c. braku zgody wnioskodawcy na realizację przedsięwzięcia w innym wariancie proponowanym przez wnioskodawcę w sytuacji, gdy organ skorzysta z możliwości określonej w art. 81 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej,
d. wykazaniu znaczącego negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000, przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek z art. 34 ustawy [5] o ochronie przyrody (art. 81 ust. 2 ustawy [2] środowiskowej),
e. wykazaniu, że przedsięwzięcie może spowodować nieosiągnięcie celów środowiskowych zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek z w art. 68 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2268, (art. 81 ust. 3 ustawy [2] środowiskowej).
Szerszego omówienia wymagają przesłanki odmowy zgody na realizację przedsięwzięcia, podniesione w lit. c oraz d, a więc przesłanka braku zgody wnioskodawcy na realizację przedsięwzięcia w innym wariancie proponowanym przez wnioskodawcę w sytuacji, gdy organ skorzysta z możliwości określonej w art. 81 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej oraz przesłanka wykazania znaczącego, negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000, przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek z art. 34 ustawy [5] o ochronie przyrody (art. 81 ust. 2 ustawy [2] środowiskowej).
W tym miejscu zasadne jest powołanie podstawowych poglądów doktryny i orzecznictwa w tym zakresie:
a. NSA w wyroku z dnia 7.10.2014 r (sygn. II OSK 637/13), będącego skutkiem wniesienia skargi kasacyjnej po wyroku WSA w Poznaniu (sygn. II SA/Po 344/12), stwierdził m.in. „(…) nie można tracić z pola widzenia celu, jakiemu służyć ma instytucja raportu o oddziaływaniu na środowisko. Raporty o oddziaływaniu na środowisko sporządzane są dla określonego rodzaju inwestycji, których oddziaływanie w części przypadków można uznać za negatywne. Stąd też inwestor podejmując się ich realizacji musi przedstawić warianty planowanego przedsięwzięcia w sposób zapewniający możliwość kontroli, czy proponowany wariant jest rozwiązaniem optymalnym, tj. stanowi rozwiązanie najbardziej korzystne nie tylko dla inwestora, ale przede wszystkim dla środowiska".
b. Na podstawie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu sygn. IV SA/Po 240/12, Sąd odnosząc się do racjonalności wariantu alternatywnego, stwierdził m.in.: „Ponieważ jednak z przywołanego przepisu wynika, że wariant alternatywny powinien być "racjonalny", to należy przyjąć, że można zasadnie oczekiwać przedstawienia przez inwestora innego wariantu lokalizacyjnego tylko wówczas, jeśli inwestor faktycznie dysponuje już na danym obszarze inną lokalizacją umożliwiającą realizację planowanego przedsięwzięcia. Przy tym, jak wynika z art. 81 ust. 1 ustawy środowiskowej, organ może odmówić wnioskowanej zgody na realizację przedsięwzięcia, z powołaniem się na istnienie innego wariantu realizacyjnego tylko wówczas, jeżeli w toku OOŚ taki wariant ustali i skonkretyzuje oraz wykaże zasadność jego realizacji, a następnie wezwie inwestora do wyrażenia zgody na realizację tego wariantu, zaś inwestor wymaganej zgody nie wyrazi. W niniejszej sprawie organ I instancji powyższej procedury nie dopełnił, stąd powołanie się przezeń na art. 81 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej dla uzasadnienia rozstrzygnięcia odmownego było, co najmniej przedwczesne.”
c. Na podstawie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 31 lipca 2012 roku sygn. II SA. / Bk. 336/12, Sąd odnosząc się do możliwości realizacji inwestycji na obszarze Natura 2000, stwierdził m.in.: „Słusznie zauważył organ, że z powołanego przepisu ustawy o ochronie przyrody nie wynika bezwzględny zakaz zabudowy na obszarze Natura 2000, lecz zabrania się podejmowania działań (lokalizacja inwestycji niewątpliwie jest działaniem), które mogą znacząco negatywnie pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych, a także w znaczący sposób wpływać negatywnie na gatunki, dla ochrony, których obszar został wyznaczony.”

Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Zgodnie z przepisem art. 80 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej, jeżeli była przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, biorąc pod uwagę:
1) wyniki uzgodnień i opinii, o których mowa w art. 77 ust. 1 ustawy [2] środowiskowej;
2) ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;
3) wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa;
4) wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone.
Art. 82 ust. 1 pkt. 1 ustawy [2] środowiskowej określa elementy decyzji wydanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia.
Ponadto organ może w decyzji zamieścić obowiązki: przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia lub analizy po realizacyjnej, wykonania kompensacji przyrodniczej, utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania.

Publikacja decyzji.
Organ podaje do publicznej wiadomości informację o wydanej decyzji i o możliwości zapoznania się z jej treścią, a także uzgodnieniem dokonanym w toku postępowania z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska oraz opinią państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.

Doręczenie decyzji wnioskodawcy.
Doręczenie odpisu decyzji w sprawie, następuje zgodnie z przepisami działu I rozdziału 8 ustawy [1] Kodeks postępowania administracyjnego.
Dodatkowo ostateczna decyzja w sprawie przedkładana jest właściwemu organowi ochrony środowiska.