Wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla infrastruktury telekomunikacyjnej. - Information Point on Telecommunications

Nazwa procedury:
Wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla infrastruktury telekomunikacyjnej.

ORGAN: Wójt – Urząd Gminy. Burmistrz / Prezydent - Urząd Miasta.

INFRASTRUKTURA: Najczęstsze przypadki realizacji infrastruktury telekomunikacyjnej, wymagającej uzyskania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, dotyczą realizacji infrastruktury wymagającej jednocześnie pozwolenia na budowę bądź realizacji infrastruktury wobec której obowiązek taki wynika wprost z przepisu prawa. Pozyskania decyzji lokalizacyjnej wymaga tym samym realizacja:
- masztu telekomunikacyjnego wolnostojącego,
- wieży telekomunikacyjnej wolnostojącej,
- infrastruktury, która wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, bądź przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 (np. przejście kanalizacji przez obszar Natura 2000),
- infrastruktury telekomunikacyjnej w ramach odstępstw od przepisów techniczno-budowlanych,
- infrastruktury telekomunikacyjnej przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków,
- sieci telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt. 19a ustawy [2] prawo budowlane.

AKTY PRAWNE:
- [1] ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2096),
- [2] ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1202),
- [3] ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1945),
- [4] ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2204),
- [5] ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej również "ustawa środowiskowa") (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2081),
- [6] ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2068),
- [7] ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 799),
- [8] ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1056),
- [9] ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2067),
- [10] ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2129),
- [11] ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1161),
- [12] ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2268),
- [13] ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 2126),
- [14] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. 2003 nr 164 poz. 1589),

OPŁATY: Procedura może wymagać uiszczenia opłaty.

OPIS PROCEDURY:
W obowiązującym systemie prawnym rozróżniamy trzy sposoby lokalizowania infrastruktury telekomunikacyjnej, służącej zapewnieniu łączności:
- na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego,
- na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, oraz
- na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej.
Przesłanki wyboru właściwego trybu bądź zwolnienia z obowiązku lokalizowania infrastruktury telekomunikacyjnej omówione zostały w odrębnej procedurze.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydawana jest dla obszarów, dla których nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dla potrzeb lokalizacji inwestycji publicznych. W sytuacji braku planu, decyzja taka rozstrzyga o dopuszczalności realizacji danego zamierzenia inwestycyjnego w konkretnym miejscu, z punktu widzenia przepisów prawa, co wynika z art. 50 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jej rolą jest gwarantowanie, że planowane zagospodarowanie przestrzeni, nie narusza prawa. Decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego dotyczy fazy projektowania zmiany zagospodarowania przestrzeni, nie zaś fazy realizacji samej inwestycji.
Do realizacji takiej, a zatem do wykonywania np. robót budowlanych, może dojść w przypadku robót, podlegających reglamentacji prawa budowlanego, po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, bądź zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych, niewymagających pozwolenia na budowę.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, określa:
- rodzaj inwestycji,
- szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikające dla danej inwestycji z przepisów szczegółowych, oraz
- linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali.
Decyzja ta określa również wymagania, dotyczące ochrony interesów osób trzecich.
Prawidłowo skompletowany wniosek o wydanie decyzji zawiera:
(1) oryginał wniosku,
(2) kopię mapy zasadniczej albo, w przypadku jej braku, kopię mapy katastralnej, na których zaznaczone są granice terenu objętego wnioskiem oraz obszar, na który planowana inwestycja będzie oddziaływać. Mapy należy przygotować w odpowiedniej skali tj. w skali 1: 500 lub 1: 1000 (w przypadku inwestycji dotyczących kanalizacji kablowej bądź linii kablowej napowietrznej / podziemnej w skali 1: 2000),
(3) ewentualnie decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach jeżeli była wymagana lub kwalifikacje,
(4) określenie sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu przedstawione w sposób opisowy i graficzny,
(5) dowód uiszczenia opłaty.
Wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego podlega następnie ocenie przez organ administracyjny zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, dodatkowo w postępowaniu wniosek ten uzyskać musi wszystkie wymagane przez prawo uzgodnienia. Uzgodnienia decyzji lokalizacyjnej prowadzone są na podstawie przepisu art. 53 ust. 4 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, winna spełniać:
- wymogi określone w art. 54 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
- wymogi formalne określone przepisem art. 107 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, a także
- wymogi określone w przepisach szczególnych, np. ustawy [5] środowiskowej.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny, organ architektoniczno-budowlany oraz projektant uprawniony do projektowania w telekomunikacji, związani są parametrami planowanego przedsięwzięcia, określonymi decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, przy czym definicja inwestycji celu publicznego zawarta jest w art. 2 pkt 5 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w związku z art. 6 ustawy [4] o gospodarce nieruchomościami.

Etap. Postępowanie wyjaśniające.
Wymaganą treść wniosku o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego określają przepisy art. 52 ust. 2 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 63 § 2 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego. Ewentualne braki wniosku podlegają uzupełnieniu po uprzednim wezwaniu.
Właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, dokonuje analizy kompletnego wniosku przedsiębiorcy telekomunikacyjnego celem ustalenia:
1/ warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów odrębnych,
2/ stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji.
Przedmiotowa analiza jest częścią postępowania wyjaśniającego w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, stanowiąc obligatoryjny (konieczny) dowód w tej sprawie, wynika to z normy art. 53 ust. 3 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Analiza ta prowadzona jest zgodnie z wymogami ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, w oparciu o prawidłowo zgromadzony materiał dowodowy sprawy.

Ustalenie spełnienia wymagań oraz sformułowanie rozstrzygnięcia.
Organ bada merytorycznie wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w oparciu o art. 52 ust. 2 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, analizując przepisy prawa dotyczące obszaru, na którym ma być realizowana inwestycja celu publicznego oraz charakteru inwestycji telekomunikacyjnej (radiowa bądź liniowa), organ w szczególności uwzględnia przepisy ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego ma charakter deklaratoryjny, nie konstytuuje żadnych praw, czy obowiązków nieprzewidzianych w ustawie lub akcie wykonawczym, a tym samym na etapie wydawania tej decyzji nie może naruszać w prawa własności. Co więcej, z uwagi na wspomniany już deklaratoryjny charakter tej decyzji, organ nie ma uprawnień kształtujących, nie może stanowić o prawach i obowiązkach przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, nieprzewidzianych w ustawie lub akcie wykonawczym. W przypadku decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego w postaci inwestycji liniowej (kanalizacja kablowa bądź linia kablowa napowietrzna /podziemna), ewentualnie inwestycji związanej z budową masztu/wieży wolnostojących, które ze względu na swój charakter przebiegają przez szereg nieruchomości, bądź oddziaływają na szereg nieruchomości, niestanowiących własności przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, decyzja taka powinna określać warunki i zasady zagospodarowania terenu w sposób na tyle precyzyjny, aby właściciel nieruchomości objętej taką decyzją, nie miał wątpliwości, co do zakresu ingerencji w jego własność, w przypadku późniejszego uzyskania przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego decyzji o pozwoleniu na budowę. Jest to kwestia istotna dla zapewnienia ochrony interesów osób trzecich. Organ w postępowaniu nie bada jednak zasadności, celowości czy opłacalności planowanej inwestycji. Zgodnie z art. 54 pkt 2 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikające z przepisów odrębnych, a o funkcji tej przesądza też art. 56 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowi, że nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi.
Zadaniem organu prowadzącego postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest dokonanie konkretyzacji warunków, wynikających z przepisów prawa powszechnie obowiązującego w stosunku do planowanej inwestycji, która ma być zrealizowana na wskazanym przez inwestora terenie. Taki obowiązek przewiduje art. 53 ust. 3 pkt 1 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, stosownie do którego właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, dokonuje analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów odrębnych. Tym samym korelatem tego obowiązku organu, jest publiczne prawo podmiotowe przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, do żądania ustalenia warunków realizacji inwestycji wynikających z przepisów obowiązującego prawa.
W postępowaniu prowadzonym na zasadzie art. 53 ust 3 pkt. 1 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ analizuje warunki i zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikające z przepisów odrębnych, a także stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację infrastruktury telekomunikacyjnej. Analiza, o której mowa w tym przepisie, powinna być przeprowadzona przed sporządzeniem projektu decyzji, bowiem jej wnioski powinny być zawarte w uzasadnieniu przyszłego rozstrzygnięcia. Bez tych ustaleń prawidłowa ocena, czy planowana inwestycja może być zrealizowana, jest niemożliwe. Decyzja odmowna wydawana jest po stwierdzeniu niezgodności realizacji przedsięwzięcia z konkretnym przepisem prawa administracyjnego materialnego.

Ustalenie rodzaju inwestycji telekomunikacyjnej.
Na zasadzie art. 54 pkt. 1 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ zobowiązany jest do wskazania kategorii zamierzenia budowlanego, jakie przewiduje zrealizować przedsiębiorca telekomunikacyjny. Zamierzenie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego musi posiadać cechy inwestycji celu publicznego.

Określenie warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu, wynikających z przepisów odrębnych.
Przepis art. 54 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określa elementy obligatoryjne treści decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Szczególnie istotny jest pkt. 2 wyżej powołanego artykułu, bowiem zgodnie z nim decyzja taka musi zawierać warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
- warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego (warunki i wymagania mogą dotyczyć cech architektonicznych planowanej budowy),
- ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, (w działalności telekomunikacyjnej kluczowe znaczenie mają następujące akty prawne: ustawa [7] prawo ochrony środowiska, ustawa [8] o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, ustawa [9] o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, ustawa [6] o ochronie przyrody, ustawa [10] o lasach, ustawa [11] o ochronie gruntów rolnych i leśnych - akty te wskazują na tereny ograniczonego użytkowania, rejestry zabytków, a tym samym wpływają na możliwości zagospodarowania terenu),
- obsługi infrastruktury technicznej i komunikacji (jako istotne akty w tej materii wymienić należy ustawę [6] o drogach publicznych, ustawę [2] prawo budowlane, ustawę [12] prawo wodne),
- wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich (instrumentem takiej ochrony jest przyznanie takim podmiotom możliwości uczestniczenia w postępowaniu),
- ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych (regulują je przepisy ustawy [13] prawo geologiczne i górnicze).

Określenie linii rozgraniczających teren inwestycji.
Wydając decyzję, organ obowiązany jest w części graficznej decyzji, oznaczyć linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, co wynika z przepisu art. 54 pkt 3 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powinna to być kopia mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku – kopia mapy katastralnej, przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Wymagana skala mapy to 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych telekomunikacyjnych także 1:2000.
Załącznik do decyzji powinien odpowiadać takim samym wymogom, jak sama decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Część graficzna decyzji powinna również odpowiadać części graficznej samego wniosku przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Część graficzna obejmuje zarówno teren samej inwestycji, jak i obszaru oddziaływań.

Ustalenie składników decyzji zgodnie z art. 107 ustawy kodeks postępowania administracyjnego.
Zgodnie z art. 107 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, ale też odmowa ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, powinny zawierać: oznaczenie organu, który ją wydał, datę wydania, oznaczenie stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jej wydania, ewentualnie także pouczenie o możliwości wniesienia powództwa lub skargi.
Uzasadnienie decyzji powinno zawierać w szczególności: wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.
Dodatkowo uzasadnienie prawne powinno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.

Doręczenie i odebranie decyzji.
Przepis art. 53 ust. 1 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zawiera w swej treści dwie normy dotyczące doręczenia. Jedna z nich stanowi, że o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, o postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie, strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia oraz w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. W odniesieniu do właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, sformułowany jest natomiast wymóg zawiadomienia na piśmie, co należy rozumieć, jako doręczenie stronie decyzji w trybie art. 39 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego.
Zgodnie z art. 55 ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę. Organ architektoniczno-budowlany nie może tym samym udzielić pozwolenia na budowę, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny nie spełnia warunków określonych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.