Procedura zaskarżenia uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego. - Information Point on Telecommunications

Nazwa procedury:
Procedura zaskarżenia uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego.

ORGAN: rada gminy / sąd administracyjny.

INFRASTRUKTURA: Może dotyczyć wszystkich elementów infrastruktury telekomunikacyjnej. Najczęstsze przypadki dotyczą jednak postanowień planów miejscowych, zawierających ograniczenia budowy dla infrastruktury radiowej. Ograniczenia takie nie są zgodne z przepisem art. 46 ust. 1 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, bądź nie wynikają z treści przepisu art. 71 i nast. ustawy [4] o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

AKTY PRAWNE:
- [1] ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 2062),
- [2] ustawa z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 994),
- [3] ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1945),
- [4] ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej również "ustawa środowiskowa") (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2081),
- [5] ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302),
- [6] ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1523).

OPŁATY: Procedura może wymagać uiszczenia opłaty.

OPIS PROCEDURY:
Ustawodawca przepisem art. 48 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, przyznał przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu możliwość, zaskarżenia uchwały w sprawie planu miejscowego, w zakresie przyjętych w planie rozwiązań, które ograniczają, bądź uniemożliwiają lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej. Wskazany powyżej przepis stanowi gwarancję przestrzegania przez prawodawcę lokalnego (radę gminy) zakazów, o których stanowi art. 46 ust. 1 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. W przepisie tym zawarta jest prawna podstawa legitymacji skargowej dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, umożliwiająca im skuteczne wnoszenie skargi do sądu administracyjnego, przy zastrzeżeniu dokonanym przez ustawodawcę, że ich interes prawny mieści się w zakresie telekomunikacji.
Legitymacja skarżącego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, którą ustanawia art. 48 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych ograniczona jest jedynie do tych zapisów uchwały w sprawie planu miejscowego, które wprost dotyczą lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23.03.2017 r. sygn. II SA/Gd 31/17).

Ustalenie, że przyjęta uchwała rady gminy w sprawie planu miejscowego, zakazuje bądź ogranicza lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu telekomunikacji.
W zakresie dopuszczalności zaskarżenia uchwały rady gminy w sprawie przyjęcia planu miejscowego wskazać należy, że art. 48 ustawy [3] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, stanowi odrębną podstawę do kontroli planu miejscowego, od art. 101 ust. 1 ustawy [2] o samorządzie gminnym. Postanowienia art. 46 ust. 1 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, stanowią lex specialis w odniesieniu do regulacji ustawy [3] o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dlatego też przedsiębiorca telekomunikacyjny nie musi spełniać przesłanek zaskarżenia, przewidzianych przepisem art. 101 ust. 1 ustawy [2] o samorządzie gminnym, tj. nie musi wykazać, że uchwała rady gminy narusza interes prawny lub uprawnienie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie musi być również właścicielem, bądź użytkownikiem wieczystym nieruchomości znajdującej się obszarze uchwalonego planu miejscowego.
Zakres zaskarżenia planu związany jest z ustaleniem przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, występowania w planie zakazów bądź ograniczeń, uniemożliwiających lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu telekomunikacji. Ograniczenie takie nie musi być bezpośrednie, ale występuje często w formie ograniczeń pośrednich, np. poprzez dopuszczenie zabudowy o określonej maksymalnej wysokości.
Dodatkowo zauważyć należy, że z treści art. 75 ust. 1 ustawy [1] o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych wynika, że przepis art. 46 i art. 48 tej ustawy [1], stosuje się także do planów miejscowych obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy. W wyroku z dnia 29 grudnia 2015r., sygn. akt II OSK 1020/14 Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że w świetle art. 46 ust. 1 i 2 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, ustalenia obowiązującego planu miejscowego muszą być wykładane tak, aby usuwać zakazy i przeszkody w lokalizowaniu inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej. Powyższe umożliwia realizację inwestycji telekomunikacyjnych, zgodnych z przepisami odrębnymi, pomimo ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zakazów realizacji takich inwestycji.

Wezwanie do usunięcia występujących w planie ograniczeń.
Przepis art. 48 ustawy [1] o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, nie uzależnia złożenia skargi, od uprzedniego zawezwania rady gminy do usunięcia naruszeń. Należy jednak odwołać się do treści przepisu art. 3 § 2 pkt. 5 ustawy [5] prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którego treścią, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne, obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego jednostek samorządu terytorialnego, a wniesienie skargi uzależnione jest od uprzedniego zawezwania organu do usunięcia naruszenia.
W wezwaniu przedsiębiorca telekomunikacyjny powinien wskazać, na czym polega występujące w planie ograniczenie, uniemożliwiające lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej oraz jakie przepisy prawa plan ten narusza.

Bezskuteczność wezwania.
Warunkiem złożenia skargi jest bezskuteczność wezwania wystosowanego przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, a więc stan nieuwzględnienia wezwania, ewentualnie brak reakcji na wezwanie.
Zgodnie, ze stanowiskiem prof. nadzw. dr hab. Marka Szydło przedstawionym w Komentarzu do ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych praca zbiorowa: Tomasz Grossmann, Wacław Knopkiewicz, Joanna Sebzda-Załuska, prof. nadzw. dr hab. Marek Szydło, Jacek Wilczewski wydawnictwo CH Beck Warszawa 2013 r., skarżącego nie obowiązuje przy wniesieniu skargi zachowanie terminu 14 dni od dnia, w którym się dowiedział lub mógł dowiedzieć o uchwaleniu planu miejscowego (zob. art. 52 ustawy [5] prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Zapoznanie się z odpowiedzią rady gminy, ewentualnie upływ terminu 60 dni od dnia wniesienia wezwania.
Rada gminy realizuje funkcje planistyczne na terenie danej gminy i może zdecydować zarówno o zmianie planu miejscowego, jak i odmowie dokonania takiej zmiany. Odpowiedź rady gminy w przedmiocie wezwania przybiera formę uchwały.
W przypadku odpowiedzi negatywnej, przedsiębiorca telekomunikacyjny nabywa uprawnienie, do zaskarżenia postanowień planu miejscowego w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi rady gminy, na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przypadku braku odpowiedzi rady gminy na wezwanie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, termin zaskarżenia upływa po 60 dniach, od wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia.

Przygotowanie skargi.
Skarga winna być wniesiona za pośrednictwem rady gminy, co umożliwia skorzystanie przez organ z instytucji samokontroli.
Przedmiotem skargi jest miejscowy plan zagospodarowania, a więc cała uchwała. Sąd administracyjny poddając kontroli uchwałę, nie jest władny do jej zmiany, gdyż plan jest aktem prawa miejscowego. Sąd w wyroku stwierdza ewentualnie nieważność uchwały w sprawie planu w całości lub w części. Orzeczenie sądu o nieważności takiej uchwały, zobowiązuje radę gminy do podjęcia czynności planistycznych oraz zmiany planu miejscowego. Tym samym poddanie planu miejscowego kontroli sądowej oraz uzyskanie pozytywnego wyroku, nie prowadzi do automatycznego usunięcia wady prawnej planu miejscowego, i okoliczność taką należy uwzględnić w procesie planowania i realizacji inwestycji.
Uchwała o zmianie planu miejscowego powinna zostać opublikowana w dzienniku urzędowym województwa. Publikacja planu miejscowego na stronie internetowej gminy, ma jedynie funkcje informacyjne i nie prowadzi do uzyskania przez ten akt mocy powszechnie obowiązującej. Publikacja uchwały o zmianie planu miejscowego, następuje zgodnie z zasadami ustawy [6] o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych.