Postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę regionalnych sieci szerokopasmowych. - Information Point on Telecommunications

Nazwa procedury:
Postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę regionalnych sieci szerokopasmowych.

ORGAN: Postępowanie toczy się przed wojewodą.

INFRASTRUKTURA: Najczęstsze przypadki realizacji infrastruktury telekomunikacyjnej wymagającej pozwolenia na budowę to:
- realizacja infrastruktury, dla której nie przewidziano wyłączeń w art. 29 ust. 1 i 2 ustawy [2] prawo budowlane (np. maszt telekomunikacyjny wolnostojący bądź wieża telekomunikacyjna wolnostojąca),
- realizacja infrastruktury, która wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, bądź przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 (np. przejście kanalizacji przez obszar Natura 2000),
- realizacja infrastruktury telekomunikacyjnej w ramach odstępstw od przepisów techniczno-budowlanych,
- wykonywanie infrastruktury telekomunikacyjnej przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków.

AKTY PRAWNE:
- [1] ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2096),
- [2] ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1202),
- [3] ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 799),
- [4] ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej również "ustawa środowiskowa") (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 2081),
- [5] ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 2062),
- [6] ustawa z dnia 21 października 2016 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz.U. z 2016 r. poz. 1920),
- [7] ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (tekst jednolity: Dz.U. 2017 poz. 1834),
- [8] ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 443).

OPŁATY: Procedura może wymagać uiszczenia opłaty.

OPIS PROCEDURY:
Inwestor realizujący inwestycję telekomunikacyjną, zobowiązany jest zbadać przed jej rozpoczęciem, czy przepisy prawa budowlanego nie uzależniają takiej realizacji, od obowiązku pozyskania pozwolenia budowlanego, ewentualnie dokonania zgłoszenia, co opisane zostało w odrębnej procedurze. Ujawnienie bowiem infrastruktury telekomunikacyjnej wybudowanej lub będącej w budowie, bez wymaganego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia, nakłada na organ nadzoru budowlanego obowiązek wszczęcia procedur, celem doprowadzenia takiej realizacji budowlanej, do stanu zgodnego z prawem na zasadzie art. 48 ustawy [2] prawo budowlane.
Procedura udzielenia pozwolenia na budowę z gruntu ustawy [2] prawo budowlane, w przypadku regionalnych sieci szerokopasmowych została zmodyfikowana przepisami ustawy [5] o wspieraniu rozwoju usługi i sieci telekomunikacyjnych.
Aby inwestor mógł skorzystać z trybu szczególnego muszą łącznie trzy warunki:
(1) wniosek dotyczy sieci szerokopasmowej lub infrastruktury telekomunikacyjnej,
(2) inwestorem jest jednostka samorządu terytorialnego wykonująca działalność telekomunikacyjną (podmioty wymienione w art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy [5] o wspieraniu rozwoju usługi i sieci telekomunikacyjnych, tj.: porozumienie, związek lub stowarzyszenie jednostek samorządu terytorialnego, porozumienie komunalne, spółka kapitałowa lub spółdzielnia z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, koncesjobiorca w rozumieniu ustawy [6] o koncesji na roboty budowlane lub usługi, albo partner prywatny w rozumieniu ustawy [7] o partnerstwie publiczno-prywatnym, dalej podmioty te określane będą łącznie „jednostka samorządu terytorialnego” lub „inwestor”,
(3) inwestycja realizowana jest w ramach programów operacyjnych.
Inwestor nie jest zobligowany, do złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia budowlanego w ramach procedury budowy regionalnych sieci szerokopasmowych. Ustawodawca przyznał Inwestorowi możliwość wyboru trybu realizacji inwestycji. Przyjąć należy, że wybór następuje poprzez złożenie wniosku w odpowiednim trybie. Organ rozpatrujący wniosek jest związany wyborem trybu, dokonanym przez Inwestora, tj.: trybem o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej (a następnie uzyskaniem pozwolenia na budowę wydawanego przez wojewodę lub dokonaniem zgłoszenia do wojewody,) bądź trybem o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (a następnie uzyskaniem pozwolenia na budowę lub dokonaniem zgłoszenia do organów administracji architektoniczno-budowlanej określonych w ustawie - Prawo budowlane).
Inwestor może dokonać podziału inwestycji realizowanych w ramach województwa i uzyskać pozwolenie budowlane dla poszczególnych odcinków sieci bądź linii. Podział taki jest korzystny z punktu widzenia realizacji obiektów liniowych, gdyż inwestor może rozpocząć inwestycję w stosunku do części, na którą uzyskał pozwolenie budowlane, a w zakresie pozostałej części, może nadal prowadzić postępowanie administracyjne, bądź proces przygotowawczy inwestycji.
Wniosek o udzielenie pozwolenia na budowę dotyczącego sieci bądź infrastruktury telekomunikacyjnej regionalnych sieci szerokopasmowych Inwestor składa wojewodzie.
Celem postępowania po złożeniu zgłoszenia jest ustalenie czy przedstawiona w zgłoszeniu budowa, bądź roboty budowlane są zgodne z prawem i tym samym czy można ją przeprowadzić.
Zgodnie z definicją legalną, przez pozwolenie na budowę należy rozumieć decyzję administracyjną, zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych, innych niż budowa obiektu budowlanego (art. 3 pkt 12 ustawy [2] prawo budowlane). Pozwolenie na budowę jest aktem administracyjnym konstytutywnym. Oznacza to, że z chwilą jego wydania, wnioskodawca (adresat decyzji) nabywa pewne uprawnienie do realizowania określonej inwestycji. Zgodnie ze stanowiskiem komentatora prof. dr hab. Zygmunt Niewiadomskiego Prawo budowlane. Komentarz, wyd. 5, Warszawa 2013, s. 78–79 pozwolenie budowlane „ daje adresatowi prawo do realizacji określonej budowy (wykonywania robót budowlanych) określając jednocześnie warunki korzystania z udzielonego prawa.
Celem postępowania o udzielenie pozwolenia budowlanego, jest również zatwierdzenie projektu budowlanego, gdyż zgodnie z art. 34 ust. 4 ustawy [2] prawo budowlane, zatwierdzenie projektu budowlanego ma miejsce w decyzji o pozwoleniu na budowę. Jest jednak możliwość wydania odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, poprzedzającej wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, zgodnie z art. 34 ust. 5 ustawy [2] prawo budowlane.
Stosownie do postanowień art. 35 ust. 4-5 ustawy [2] prawo budowlane, w przypadku spełnienia wszystkich wymagań, organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Ustalenie czy inwestycja wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.
Co do zasady większość inwestycji związanych z budową infrastruktury telekomunikacyjnej, nie wymaga uzyskania od inwestora pozwolenia na budowę, a wystarczające jest zgłoszenie właściwemu organowi zamiaru wykonywania robót budowlanych lub w niektórych przypadkach wykonywanie tych robót bez pozwolenia na budowę lub zgłoszenia. Kwestia ta opisana została w odrębnych procedurach.

Złożenie wniosku o wydanie decyzji administracyjnej o udzieleniu pozwolenia na budowę.
Wskazać należy, że inwestor może wnioskować, zgodnie z art. 30 ust. 1a ustawy [2] prawo budowlane, o wydanie pozwolenia budowlanego nawet w sytuacji, w której wydanie takiego pozwolenia nie jest wymagane, a inwestycja może być realizowana w trybie zgłoszenia.
Postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, jest postępowaniem wszczynanym wyłącznie na wniosek inwestora. Organ administracji nie może zastępować wnioskodawcy i jest związany zakresem wniosku. W konsekwencji powyższego, inwestor może dowolnie dysponować swoim wnioskiem i może złożyć oświadczenie o wycofaniu wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę. Dokonując powyższego rozporządza swoim prawem i w sposób jednoznaczny wyraża wolę zakończenia sprawy.

 Przyjęcie wniosku przez organ administracyjny.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej, jest dniem wszczęcia postępowania w sprawie, które od tej pory toczyć się będzie na podstawie przepisów ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy [2] prawo budowlane.
Decyzja w sprawie, zgodnie z normą art. 35 ust. 6 ustawy [2] prawo budowlane, winna zostać wydana w terminie 65 dni, z takim zastrzeżeniem, że 7-dniowy termin do usunięcia braków formalnych, wyznaczony stronie przez organ na podstawie art. 64 § 2 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, podlega odliczeniu od ustalonego 65-dniowego terminu (o sposobie liczenia terminu decyduje przepis art. 35 ust. 8 ustawy [2] prawo budowlane).

Badanie właściwości organu rzeczowej oraz miejscowej.
Postępowanie w pierwszej instancji toczy się przed wojewodą. Właściwości miejscowa organu ustalana jest według położenia nieruchomości, na której realizowana jest inwestycja. W przypadku realizacji obiektu liniowego, tj. linii kablowej naziemnej, umieszczonej bezpośrednio w ziemi (podziemnej) lub kanalizacji kablowej (przy założeniu, że taka realizacja wymaga uzyskania pozwolenia na budowę) przebiegających przez obszar właściwości kilku organów, sprawę prowadzić winien organ, na terenie którego znajduje się większa część obiektu (nieruchomości, przez które przebiega obiekt liniowy).

Przekazanie zgodnie z właściwością.
W przypadku, w którym organ administracyjny ustali swoją niewłaściwość, przekazuje sprawę według właściwości innemu organowi.

Zwrot wniosku w formie postanowienia w przypadku braku możliwości ustalenia właściwości.
Odrębną kategorią są przypadki, w których organ nie może ustalić w sposób prawidłowy organu administracji, w takim przypadku dokonuje zwrotu wniosku w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Sprawdzenie wymogów formalnych, ewentualnie pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Organ administracyjny prowadzący postępowanie, po ustaleniu swojej właściwości w sprawie, zobligowany jest przystąpić do zbadania spełnienia wymogów formalnych, złożonego przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku.
Organ przyjmuje wniosek, który może być wniesiony w sposób określony przepisem art. 63 § 1 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego.
Datą wszczęcia postępowania jest dzień doręczenia wniosku organowi administracji publicznej, co wynika z treści art. 61 § 3 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego lub dzień wprowadzenia wniosku do systemu teleinformatycznego organu administracji publicznej (art. 61 § 3a ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego).
Wniosek winien zawierać oznaczenie podmiotu który go wnosi, poprzez podanie firmy przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
Wniosek winien być również podpisany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego zgodnie z zasadami reprezentacji. W imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego może działać pełnomocnik. Wówczas pełnomocnictwo (wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej od przedłożonego pełnomocnictwa), stanowi załącznik do wniosku, a jego przypadkowy brak może zostać usunięty w trybie art. 64 § 2 ustawy [1] kodeksu postępowania administracyjnego.
Przepis art. 63 § 2 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, określa minimalne wymagania, co do zawartości wniosku. Wniosek winien zawierać, co najmniej:
- wskazanie wnioskodawcy i jego adres,
- żądanie wnioskodawcy oraz
- czynić zadość innym wymaganiom określonych przepisami prawa i opisanym w procedurze.
Braki formalne wniosku, dają w razie ich nieusunięcia podstawy do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, natomiast braki materialno–prawne do wyrażenia przez organ decyzji odmownej.
Pozostawienie wniosku bez rozpoznania, poprzedzone jest skierowaniem do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego wezwania do: usunięcia braków formalnych wniosku, sprecyzowania treści żądania, podpisania wniosku, bądź przekazania wymaganych załączników.
Uzupełnienie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego braków formalnych wniosku, umożliwia podjęcie kolejnych czynności w sprawie przez organ administracyjny.

Ustalenie możliwości wszczęcia postępowania.
Zgodnie z przepisem art. 61a § 1ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ architektoniczno-budowlany wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. O ile nie rodzi trudności ustalenie pierwszej przesłanki, tj.: „wniesienie wniosku przez osobę niebędącą stroną”, to druga z przesłanek: „inne uzasadnione przyczyny” może rodzić trudności interpretacyjne. Wydaje się, że przez: „inne uzasadnione przyczyny”, należy rozumieć takie stany faktyczne bądź prawne, które nie uzasadniają prowadzenia postępowania. Do przyczyn takich możemy więc zaliczyć, np.: toczące się w sprawie inne postępowanie administracyjne, udzielenie pozwolenia w innym postępowaniu.

Ustalenie stron postępowania oraz doręczenie zawiadomień o wszczęciu postępowania.
Krąg stron w postępowaniu o pozwolenie na budowę infrastruktury telekomunikacyjnej, ustalany jest na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy [2] prawo budowalne.
Zgodnie z tym przepisem, stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.
Wskazać należy, że ustawa [2] prawo budowlane, poza wskazaniem w art. 18 obowiązków inwestora, nie zawiera legalnej definicji inwestora, jednak przyjąć należy, że inwestorem jest podmiot ponoszący nakłady finansowe na budowę i organizujący proces budowlany. Inwestor może być równocześnie właścicielem obiektu lub/oraz wykonawcą robót. Inwestorem nazywa się zarówno osobę, która legalnie prowadzi inwestycje budowlane, jak i sprawcę samowolnych robót (zobacz: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie sygn. II SA/Ol 563/15 z dnia 03.12.2015 r). W postępowaniu o udzielenie pozwolenia budowlanego z inwestorem utożsamiać będziemy wnioskodawcę.
W przypadku pozostałych stron, kluczowe jest ustalenie, czy podmioty te legitymują się tytułem prawnym do nieruchomości (takim jak: własność, użytkowanie wieczyste czy też trwały zarząd) oraz czy nieruchomość ta znajdzie się w „obszarze oddziaływania obiektu”.
Obszar oddziaływania obiektu zdefiniowany jest w art. 3 pkt. 20 ustawy [2] prawo budowlane, należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu.
Obszar oddziaływania obiektu dotyczy zarówno terenu zagospodarowanego, jak i niezagospodarowanego. Ponadto ustalenia, czy planowana inwestycja wpłynie na zgodny z przepisami sposób zagospodarowania działek, położonych w obszarze oddziaływania obiektu, należy wziąć pod uwagę nie tylko stan obecny, lecz również dopuszczalną w świetle przepisów zmianę tego zagospodarowania. Nie budzi także wątpliwości okoliczność, że obszar oddziaływania obiektu nie musi obejmować jedynie działek bezpośrednio graniczących z nieruchomością, na której planowana jest inwestycja.
Istnieją uzasadnione przesłanki –poparte orzecznictwem sądów administracyjnych - aby w postępowaniach w sprawach budowy masztów bądź wież telekomunikacyjnych (stacji bazy, stacji nadawczych RTV itp.), pojęcie obszaru oddziaływania inwestycji utożsamić z "miejscem dostępnym dla ludności", o jakich mowa w art. 124 ustawy [3] prawo ochrony środowiska. Jak wskazał w wyroku Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 roku sygn. VII SA/Wa 81/15: „(…) podmiot, dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żadne uprawnienia ani obowiązki, nie ma przymiotu strony w świetle art. 28 k.p.a. i nie jest legitymowany do żądania wszczęcia postępowania, czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć. ”
W przypadku zaś infrastruktury telekomunikacyjnej liniowej obszar oddziaływania takiego obiektu, co do zasady zamknie się w granicach działek, przez które taka infrastruktura będzie przebiegać.
Ustalenie, czy interes prawny danemu podmiotowi przysługuje, czy też nie, zależy od specyfiki danej inwestycji budowlanej.
Organ administracyjny zawiadamia strony o wszczęciu postępowania. Sposób doręczania pism w postępowaniu administracyjnym opisany został w odrębnej procedurze.

Badanie wniosku zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 ustawy prawo budowlane.
Kontrola formalna wniosku o udzielenie pozwolenia budowlanego, na zasadzie art. 33 ust. 2 ustawy [2] prawo budowlane, opisana została w odrębnej procedurze.
Materialnoprawną podstawę kontroli decyzji stanowi przepis art. 35 ust. 1 ustawy [2] prawo budowlane. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:
1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy [4] o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;
3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b ustawy [2] prawo budowlane, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy [2] prawo budowlane;
4) wykonanie (a w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy [2] prawo budowlane, także sprawdzenie projektu) przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu (lub jego sprawdzenia) zaświadczeniem, o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy [2] prawo budowlane.
Stosownie natomiast do treści art. 35 ust. 3 ustawy [2] prawo budowlane, w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Niewątpliwie przepis umożliwia usunięcie wad wyłącznie materialnoprawnych złożonego wniosku, a nie wad formalnych, do usunięcia których służy art. 64 § 2 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 06.05.2016 roku sygn. II OSK 2102/14 o instytucji usunięcia naruszeń w drodze postanowienia: „Ratio legis analizowanego przepisu ustawy – Prawo budowlane należy łączyć z uznaniem, że wezwanie inwestora do usunięcia nieprawidłowości w przedłożonej dokumentacji - przed wydaniem decyzji załatwiającej sprawę, co do istoty - służy umożliwieniu uzyskania przez inwestora decyzji zgodnej z jego wnioskiem niezależnie do tego, że przedstawiona wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę dokumentacja zawierała pierwotnie określone wady prawne. Możliwość usunięcia nieprawidłowości przez inwestora w toku prowadzonego postępowania administracyjnego jest, zatem uprawnieniem procesowym strony, które w odniesieniu do kwestii prawidłowego wywiązania się przed organ administracji publicznej z obowiązku jego przyznania, w sposób bezpośredni wpływa na legalność decyzji odmawiającej zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. Konieczność ścisłego uzależnienia przyjmowanej oceny o zgodności z prawem powyższej decyzji od stwierdzenia spełniania przez postanowienie organu nie tylko formalnych, ale również materialnych warunków jego poprawności wynika z faktu, że postanowienie nakładające obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy prawo budowlane, jest postanowieniem niezaskarżalnym, wobec czego inwestorowi, jako stronie postępowania nie przysługują żadne środki prawne pozwalające przeciwdziałać wydaniu przez organ wadliwego rozstrzygnięcia procesowego. (…)”, a dalej: „Powołany wyżej przepis posługuje się, bowiem sformułowaniem odnoszącym się do usunięcia "wskazanych nieprawidłowości", co oznacza, że nieprawidłowości w przedstawionej dokumentacji powinny zostać nie tylko ustalone przez organ, ale również "wskazane" osobie zainteresowanej w znaczeniu ich ujawnienia i poinformowania o nich inwestora. Ustawodawca wiążąco zdecydował, zatem o tym, że organ w treści rozstrzygnięcia zobowiązany jest ściśle wszystkie nieprawidłowości określić i wymienić. Przewidziana w art. 35 ust. 3 ustawy – Prawo budowlane sankcja w postaci wydania decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę może zostać, zatem uznana za zastosowaną prawidłowo w sprawie tylko pod warunkiem pozytywnej weryfikacji poprawności nałożenia postanowieniem obowiązków nie tylko w warstwie merytorycznej (poprawność ustalenia naruszeń), ale również i formalnej (precyzyjne wymienienie nieprawidłowości w postanowieniu oraz ustalenie terminu, w którym adresat nałożonego obowiązku ma realną możliwość jego wykonania).”
Termin wyznaczany przez organ jest terminem procesowym, który może być wydłużony na wniosek inwestora.
Wymogi projektu budowlanego określa natomiast przepis art. 34 ustawy [2] prawo budowlane. Należy mieć jednocześnie na względzie, że art. 34 ust. 2 ustawy [2] prawo budowlane, wskazuje, iż zakres i treść projektu budowlanego powinny być dostosowane do specyfiki i charakteru obiektu budowlanego. Organ administracyjny sprawdza projekt architektoniczno-budowlany (element projektu budowlanego), jedynie w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 ustawy [2] prawo budowlane, bowiem za wady projektu odpowiedzialność ponosi projektant.

Decyzja o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę / decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę.
W przypadku stwierdzenia przez organ, że w sprawie nie zostały dochowane przesłanki z art. 35 ust. 1, a także art. 32 ust. 4 ustawy [2] prawo budowlane, bądź zachodzi przesłanka z art. 35 ust. 5 ustawy [2] prawo budowlane, obowiązkiem organu jest wydanie decyzji odmownej.
W razie jednak spełnienia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 ustawy [2] prawo budowlane oraz w art. 32 ust. 4 ustawy [2] prawo budowlane, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, o czym stanowi art. 35 ust. 4 ustawy [2] prawo budowlane. W orzecznictwie wskazuje się, iż użyty zwrot "organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę" oznacza, że organ administracji architektoniczno - budowlanej, w razie spełnienia tych przesłanek, jest związany powyższymi przepisami i ma obowiązek podjąć rozstrzygnięcie zgodne z żądaniem wnioskodawcy. Dopiero brak którejkolwiek z przesłanek wymienionych w art. 32 ustawy [2] prawo budowlane uniemożliwia wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę (zobacz Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2016 roku sygn. IV SA/Po 235/16).
Decyzja winna zawierać elementy opisane przepisami art. 107 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 36 ust. 1 ustawy [2] prawo budowlane.

Doręczenie decyzji inwestorowi oraz pozostałym stronom.
Organ zobowiązany jest doręczyć decyzję inwestorowi oraz innym stronom postępowania.
Inwestor, może rozpocząć realizację inwestycji jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę (ale może być nią również decyzja nieostateczna, której został nadany rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 ustawy [1] kodeksu postępowania administracyjnego lub decyzja wykonalna na zasadzie art. 130 § 4 ustawy [1] kodeks postępowania administracyjnego, jako zgodna z żądaniem wszystkich stron).
W przypadku uzyskania decyzji negatywnej, nie ma przeszkód do ponownego złożenia wniosku wolnego od wad, celem uzyskania pozwolenia budowlanego.

Podjęcie prac przygotowawczych.
Jedynie pozytywna decyzja o udzieleniu pozwolenie budowlanego umożliwia rozpoczęcie prac przygotowawczych. Podjęcie prac przygotowawczych określonych w przepisie art. 41 ust. 2 ustawy [2] prawo budowlane, jest równoznaczne z rozpoczęciem budowy.
Przypomnieć należy, że pracami przygotowawczymi są:
(1) wytyczenie geodezyjne obiektów w terenie,
(2) wykonanie niwelacji terenu,
(3) zagospodarowanie terenu budowy wraz z budową tymczasowych obiektów,
(4) wykonanie przyłączy do sieci infrastruktury technicznej na potrzeby budowy.
Prace przygotowawcze mogą być wykonywane tylko na terenie objętym pozwoleniem na budowę lub zgłoszeniem.